“Vandaag wil ik het hebben over hoe we emoties verwerken in een maatschappij die steeds sneller draait. We horen vaak dat we moeten loslaten en doorgaan, niet achteromkijken. Maar wat als juist het tegenovergestelde ons kan helpen bij het gezond omgaan met negatieve emoties?

Deze mentaliteit zorgt bij velen voor een innerlijke tweestrijd. Onverwerkte emoties kun je niet negeren als je ze opsluit en doet of ze er niet zijn. Dan vreten ze je vanbinnen kapot. Wat is er verkeerd aan om wat langer te blijven hangen in je gevoelens en gedachten? Dat kan helpen om ze beter te verwerken. Ik heb het gevoel dat mensen verharden door de mentaliteit van niet te lang te willen blijven hangen. Verdriet en ergernis zijn niet zomaar met een knop af te zetten. Je kunt wel doen alsof, maar dat is slechts schijn. Dit gaat aan je vreten, net als een opgehouden traan die niet geweend wordt maar langzaam het hart verdrinkt.

Dit gaat aan je vreten, net als een opgehouden traan die niet geweend wordt maar langzaam het hart verdrinkt.

Tijd nemen voor emotionele verwerking – een vergeten kunst

Zelfs op de diepste emotionele belevingen die ons raken wordt een tijdsbestek van verwerken gezet. Het verlies van een dierbare, het verwerken van een breuk of het meemaken van een traumatisch conflict… Je krijgt wel wat tijd maar al snel, te snel, zet jouw omgeving je aan om het los te laten en je te herpakken. De show must go on, de koers wacht niet, het leven gaat verder weet je wel…

Omgaan met verdriet is geen lineair proces met een duidelijk eindpunt. Het golft, het komt en gaat, en soms moet je simpelweg de stroming volgen.

Uiteraard is het belangrijk dat je evolueert in het gevoelsproces en zoekt naar een manier om emoties te verwerken, om ze een plaats te geven waar het draaglijk wordt. Ze als het ware op een veilige kapstok hangen, ergens tussen het geweten en een hartkamer, een aparte plek waar het niet vergeten wordt en kan gebruikt worden als ervaring om te reflecteren en kan helpen om beter met nieuwe conflicten om te gaan.

Dus ja, blijf maar lekker wat hangen in die frustratie, dat verdriet of gevoel van onrechtvaardigheid, het verleden… Je mag je best slecht voelen. Het hoort er af en toe gewoon bij.

De diepste sporen van het leven dat je leidt kun je niet zomaar uitwissen. Ze zijn wie je bent. Hoe zwaarder het leven drukt op jouw schouders, hoe dieper de afdruk. Blijf ook maar wat hangen in de ijle lucht van de leegte want ook dat is een probleem voor de meesten. We zijn altijd op jacht, op zoek naar iets om toch maar niet in de leegte van niets te moeten blijven hangen. Zo bang om onszelf tegen te komen, zo bang voor de schaduw van het niets. We zijn bang om de stilte te moeten horen waardoor we niet afgeleid kunnen worden van het verdriet dat vanbinnen zit.

Emoties verwerken – een fout beeld in de media

Alles is erop gemaakt om niet te blijven hangen in de momenten van zelfreflectie. O jawel, we hebben er de mond van vol en er bestaan voldoende tv-programma’s waarin zelfreflectie het hot item is. Ik vraag me altijd af hoe echt dat is. Of is het onderdeel van de job, een deel van het script?

Echte emoties zijn niet altijd zo extreem, ook al worden ze intens gevoeld. Ze komen niet op commando omdat je in een nieuwe conflictsituatie gezet wordt. Zeker niet op tv, waar je meestal te veel afgeleid bent door camera’s die op jou gericht staan.

Als je bedenkt dat mensen die vastzitten met emoties zelfs bij psychologen het moeilijk hebben om deze op te roepen en tot de kern te komen, hoe lang het soms duurt om toe te geven aan een eerste traan, zou het dan in een emo-tv zo veel makkelijker zijn? Ik denk het niet. Als het toch zo is, dan is het met de gevoeligheid van de mens nog erger gesteld dan ik dacht.

Ik beweer niet dat het allemaal nep is wat je op tv ziet, maar emoties mag je niet aandikken en even oplossen in een reality-tv-format.

Door jezelf toestemming te geven om bij je emoties stil te staan, creëer je een gezondere manier van emoties verwerken. Niet weglopen, maar doorvoelen. Zodat die gevoelens uiteindelijk een waardevolle rimpel worden in het verhaal van wie je bent.

Lees je graag over levenszin? Misschien lees je dit ook graag: De Zevenkoppige Draak van het Leven: bewustwording en omgaan met levensconflicten – Cellbuilding